เพื่อน ตอนที่ 5 : เส้นทางจากประตูโรงเรียนก่อนขึ้นรถวัดทุ่ง Ep.2

ตอนที่ 5 : เส้นทางจากประตูโรงเรียนก่อนขึ้นรถวัดทุ่ง Ep.2 

   ... อุปสรรคไม่ได้มีไว้ให้ยอมแพ้ฉันใด ป้าจงต้มมาม่าต่อไปฉันนั้น...ไม่มีใครจะมาหยุดความมุ่งมั่นของพวกเราได้ และแล้วหน่วยเคลื่อนที่ด้วยพลังเสียงก็มีพลังเต็มพิกัด ที่จะมุ่งหน้าสู่จุดหมายของพวกเขา หลังจากออกเดินทางต่อได้สักระยะหนึ่งเราก็มาถึงสถานที่เย้ายวนใจอีกสถานที่หนึ่ง มันเป็นตึกขนาด 1 คูหา เด่นสะดุดตาด้วยประตูกระจกทั้งบาน ข้างในมีสินค้ามากมายหลายอย่างที่เหมาะจะซื้อไปฝากสาวๆ(หรือหนุ่มๆ) ใช่แล้วครับ ร้านกิ๊ฟช็อป ร้านนี้มีผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ไม่เกี่ยวกันครับ ในเมื่อพวกเรามาถึงแล้วจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเข้าไปทักทายเจ้าของร้านตามมารยาท 

หลักฐานยังอยู่เลย 555+

   เมื่อหน่วยของเราจู่โจมเข้าไป แน่นอนครับ มันทำให้เจ้าของร้านยิ้มแก้มปริ เพราะจำนวนคนในร้านเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว แทบจะไม่มีพื้นที่ว่างกันเลยทีเดียว อย่างน้อยต้องขายได้สักชิ้นละน่า...ท็อปคิดในใจ เป้าหมายของเราไม่ได้อยู่ที่การซื้อของขวัญของฝากใครหรอกครับ เป้าหมายมันอยู่ชั้นสองครับ ร้านไอศรีมใกล้เคียงเซเวนเซ่นเลยทีเดียว เป็นธรรมดาที่ของคาวเรียบร้อยแล้ว จำเป็นจะต้องล้างปากด้วยของหวานซะหน่อย เมนูเด็ดได้แก่ ไอศรีมซันเดย์ครับ โจ๊กตื่นเต้นมากที่ได้เห็นมันครั้งแรก ไอติมอะไรฟะ ใส่กล้วยหอมทั้งลูกเลย แต่พอได้ชิมก็โอเคอิ่มดี พวกเขาทั้งเจ็ด ช่วยกันกินไอศรีมถ้วยนึงนั้นอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความสามัคคี การกินไอศรีมถ้วยนั้นมันมีนัยยะที่สำคัญต่ออนาคตของพวกเขาเลยทีเดียวนะครับ เพราะหากไม่รวมใจเป็นหนึ่งเดียว มันไม่มีทางหมดได้ด้วยช้อนเพียงคันเดียวโดยไม่ทะเลาะกัน มันจึงต้องมีการจัดระบบการกินที่ลงตัวมากๆ เสียงคำขอบคุณจากเจ้าของร้านตามหลังมาแผ่วๆ พวกเขาไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก เพราะการเข้ามาอุดหนุนร้านไอศรีมนี้นั้น พวกเขาไม่ได้คิดหวังสิ่งตอบแทนใดๆ แม้แต่คำขอบคุณ แต่ท็อปก็ยังยินดีกับเจ้าของร้านอยู่ในใจ...
     ออกจากกิ๊ฟช็อปร้านนั้นได้ไม่ไกล ก็ถึงเป้าหมายรองสุดท้ายที่เหมือนเป็นไคลแม็กซ์ของการเดินทางอันแสนยาวนานของพวกเขา กับร้านเล็กๆขนาดย่อมๆเปิดเข้าไปจะเจอเทปคาสเซทของศิลปินใหม่เก่าเรียงรายบนแผงข้างกำแพง เป็นมุมโปรดของลิงเลยทีเดียว แต่เขาจะมาเชยชมมันทีหลัง เผลอไปไม่ทันเสี้ยวนาที โภชและท็อปก็เดินเข้าสู่สังเวียน ด้วยความที่ไม่มีใครรู้เลยว่าสองคนนี้บาดหมางกันมาแต่หนไหน จะเป็นชาติภพที่แล้วหรืออย่างไร เขาสองคนจึงกระหน่ำท่าไม้ตายแบบคูณสิบคอมโบใส่กันไม่ยั้ง ยกแรกโภชเพลี่ยงพล้ำให้กับท็อปด้วยไม้ตาย โช ริว เคน! แต่พอยกสองท็อปโดนกระหน่ำแบบไม่ทันตั้งตัวจบด้วยพลังคลื่นเต่า(เอ่อ...ไม้ตายของริวท่านี้เรียกชื่อท่าอะไรนะ?)คงต้องตัดสินกันที่ยกสุดท้าย ส่วนหลงกับลิงก็กำลังฟาดแข้งกันอย่างดุเดือดกับ Winning Eleven 11 ประหนึ่งว่าแมตซ์นั้นเป็นวันแดงเดือด ขรึมกับจุ๊นยังคงยุ่งกับการมองหาอัลบั้มเพลงเพราะของใครคนหนึ่ง(ใครวะ?) ซึ่งมันอาจจะไม่มีอยู่เลย ส่วนโจ๊ก...ด้วยสไตล์การเล่นที่ไม่เหมือนใคร เขาจึงใจจดใจจ่อกับเกมส์สไปเดอร์แมนบนเครื่องซูเปอร์แฟมิคอม(เค้าเล่น PlayStation กันหมดแล้ว) หนึ่งชั่วโมงผ่านไป พวกเขาจึงเสร็จภารกิจจากการเล่นเกมส์ จึงมาสนใจที่แผงเทป ร้านนี้จัดวางเทปได้ไม่เหมือนใคร กับการวางเทปตามแนวกำแพง ซึ่งถ้ามองเข้าไปจะเข้าถึงจิตวิญญาณของคนแต่งร้าน ว่าคงจะเป็นอินดี้ ตามยุคอัลเทอร์เนทีฟในสมัยนั้น หลังจากชื่นชมแผงเทปว่าสวยงามแค่ไหน แม้จะยังไม่เข้าถึงจิตและวิญญาณก็ไม่เป็นไร ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาดูใหม่ หน่วยเคลื่อนที่ด้วยเสียง จึงเข้าสู่การเดินทางครั้งสุดท้าย....นั่นคือ การขึ้นรถวัดทุ่งนั่นเอง แน่นอนครับการขึ้นรถวัดทุ่งมันเป็นไปอย่างราบรื่นง่ายดาย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเค้ากลับบ้านไปกันหมดแล้วน่ะสิครับ โล่งเลยทีนี้ โหย Air Jordan ของลิงปลอดภัย 100% แต่ก่อนที่พวกเขาจะแยกทางกันไปในวันนี้ ลิงเปิดกระเป๋า NIKE ออกมาแบ่งเทปให้เพื่อนๆเอาไปฟังที่บ้านกันถ้วนทั่ว เพื่อนต่างด่าประจานว่า "สัสนี่...มึงตบเทปเขามาทำไมวะ" ตามด้วยเสียงบ่นงึมๆงัมเบาๆจากเพื่อนๆว่า...ขอบใจนะ♂♂♂♂♂♂♂

*คำเตือน ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะขอรับ*