คิดถึงสายัณห์ สัญญา

...เป็นเวลา 3 ปีแล้ว ที่สายัณห์ สัญญา จากไปอย่างไม่มีวันกลับ วันนี้นั่งทำเพจไปก็ได้เห็นการแชร์ข่าวสารต่างๆที่เกี่ยวกับการจัดงานรำลึกวันครบรอบการจากไปของพี่เป้า คิดแล้วก็ใจหายนะครับ เผลอแค่ไม่นาน 3 ปีแล้วนะ ที่พี่เป้าไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ แต่ก็ไม่แปลกนะครับที่หลายๆท่านคงรู้สึกเหมือนผม คือรู้สึกว่ามันไม่นาน หรืออาจจะไม่รู้สึกเลยก็ว่าได้ เพราะเราฟังเพลงพี่เป้ากันอยู่ทุกวัน ได้ยินเสียงตลอดเวลา อย่างผมเวลาขึ้นรถ สตาร์ทเครื่องก็ได้ยินเพลงพี่เป้าเปิดแล้ว เพราะเซ็ตเพลงไว้ในวิทยุบนรถ ฟังไม่เคยเบื่อ ตอนไปขายของก็ยังพกเครื่องเล่นเทปคาสเซ็ทไปด้วย ซึ่งก็แน่นอนครับ เปิดเพลงสายัณห์ ความรู้สึกของผมจึงเป็นความรู้สึกที่ว่า พี่เป้ายังอยู่ในใจเสมอ ร้องเพลงให้ผมฟังอยู่ทุกวัน ลองคิดไปเล่นๆนะครับ ว่าคนธรรมดาอย่างเราหากตายจากโลกนี้ไปแล้ว จะเหลืออะไรไว้ให้โลกนี้บ้าง นอกจากความทรงจำของคนใกล้ชิดที่ยังมีชีวิตอยู่ ร้อยปีผ่านไปคงไม่มีใครรู้ว่าเราเคยอยู่บนโลกใบนี้ แต่พี่เป้า...จะคงอยู่ไปตราบนานเท่านาน บทเพลงที่พี่เป้าร้อง เนื้อเพลงที่นักแต่งเพลงเขียนขึ้นมา สิ่งเหล่านั้นมันได้เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้แล้ว เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ แล้วผู้คนก็ยังคงจะได้ผ่านเข้ามาสัมผัสกับบทเพลงเหล่านั้น ได้รู้จักกับนักร้องท่านนี้ แม้ร้อยปีข้างหน้า ประวัติความเป็นมาของสายัณห์ สัญญา ก็ยังจะถูกบันทึกไว้ในสื่อต่างๆให้ผู้คนเข้ามาศึกษา เพลงของพี่เป้าจะมีคนเข้ามาฟังกันตลอดไป อยากรู้เหมือนกันนะครับว่า ถึงวันนั้นมันจะเป็นยังไง
...ที่มาของบทความวันนี้ก็คงจะมาจากการที่ใกล้จะถึงวันครบรอบการจากไปของพี่เป้าแล้ว ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ ว่าจะได้ไปร่วมงานหรือเปล่า แต่จิตใจก็ยังคิดถึงพี่เป้าเสมอทุกวันครับ ผมได้ไปงานศพพี่เป้าตอนที่ย้ายมาที่วัดป่าเลไลยก์ ก็เลยอยากจะนำมาลงไว้ในบล็อกนี้ เพื่อบันทึกไว้หน้าหนึ่ง ว่าเราเองก็เคยได้ไปกราบพี่เป้า ในตอนที่ร่างของพี่เป้ายังอยู่ แม้จะเป็นเวลาไม่นาน และก็ไปในวันธรรมดาครับ ทำให้ได้ภาพที่ค่อนข้างสงบ ผู้คนไม่เยอะวุ่นวาย

ได้ไปในจังหวะไม่คนพอดีครับ เลยได้เก็บภาพนี้มา

 

ภาพนี้อยู่ตรงประตูทางเข้า

แสตมป์ที่ระลึกจากไปรษณีย์ไทย

รูปนี้เท่มาก ถ้ามีโอกาสผมอยากจะหารถรุ่นนี้มาใช้

คุณแม่ก็ชอบพี่เป้า

คนเริ่มมาแล้ว ขอถ่ายหน้าตรงเก็บไว้สักรูป

มุมนี้ก็สวยนะ

เจอคุณอาแหม่ม เลขาฯพี่เป้า

บทกลอนส่งท้าย

จัดเสื้อมา 1 ตัว
...เป็นรูปเก่าๆที่เห็นแล้วก็ยังคิดถึงวันที่ไปงานมาครับ ไปแบบรีบๆ เวลาไม่ค่อยจะมี ลงไว้ให้เพื่อนๆพี่ๆได้เข้ามาชมกัน ผมชอบรูปพี่เป้าที่นำมาวางในงานทุกรูปเลยนะ อาจจะเพราะเป็นคนชอบอะไรเก่าๆ การถ่ายภาพสไตล์โบราณๆมันบ่งบอกถึงยุคสมัย บางภาะเป็นภาพที่เราเห็นได้ในอินเทอร์เน็ต แต่พอนำมาขยายอัดกรอบ ก็สวยงามมีมนต์ขลังมากๆ  การตกแต่งประดับประดาก็ยิ่งใหญ่สมกับเป็นงานของขุนพลเพลงลูกทุ่งผู้ยิ่งใหญ่จริงๆครับ ส่วนงานรำลึกในปีนี้ ผมเองก็ยังลุ้นๆอยู่ว่าจะได้ไปหรือไม่ เพราะยังมีภารกิจที่ต้องสะสาง และความไม่ลงตัวหลายๆอย่าง ใครที่ได้ไปก็อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ ไม่แน่เราอาจจะได้เจอกัน บทความนี้พอเท่านี้ก่อนครับผม ไว้เจอกันในบทความหน้า สวัสดีครับ